KEEP WALKING เดินต่อไป คือคำตอบที่จะไปให้ถึงจุดหมาย

[Phoenix]

สงกรานต์นี้ ทริปเบาๆ กับเป้หนักๆ เป้าหมาย ยอดเขาพ่อตาโชงโดง ที่อยากไปมาหลายปี...ในที่สุดวันนี้ก็สำเร็จ
จุดหมายไม่ไกลเกินกำลัง

[Phoenix]

เอารูปหมอกยามเช้ามาอวดอีกรูปก่อน ..เด๋วกลับมาจากเดินทางไกลอีกรอบ จะมาเขียนเล่าเรื่องราวให้ฟัง

[Phoenix]

ทริปเบาๆ กับเป้หนักๆ
จากการนัดหมายกับเพื่อนหลายๆ คนว่าจะไปเยือนระนอง ลิ้มลองของอร่ย ที่เคยพาไปชิมเมือสงกรานต์ปีกลาย
ก่อนเดินทางสองวัน ปรากฏว่าสมาชิกถอนตัว 100%(เรียบ) เหลือเราอยู่คนเดียวทำไงดี ไม่น่ามัวแต่รอคนนั้น

คนนี้เลย(แอบบ่นนิดหนึ่ง) แล้วนี่ตั๋วก็ยังไม่ได้จองเอาไงดีหว่า..เราก็มีงานยุ่งเหมือนกันนะ จะล้มเลิกดีไหม?

"ไม่"คำตอบเด็ดขาดจากใจ ตั้งใจแล้วต้องไป..ไหนจะบอกเพื่อนๆ ที่ระนองไว้แล้วด้วย ดีเหมือนกันรอบนี้จะได้ขึ้น

เขาพ่อตาโชงโดงเลย..
แล้วเอาไงดีหว่าจะไปซื้อตั๋วรถที่สายใต้ก็เห็นจะไม่คุ้มเพราะค่ารถไปกลับก็ร่วม 200 แลกกับค่าตั๋ว 400 กว่าๆ งั้น

เสียงเอาข้างหน้า(วันเดินทางเลยแล้วกัน)
ถึงวันเดินทางจริงๆ เอาแล้วไงรถเต็มหมด จริงๆ ก็ควรจะได้ที่นั่งจากตั๋วรถเสริมนะ แต่ว่า...พอได้ยินคำถามจาก

คนขายว่า"น้องไปกี่คนค่ะ" "คนเดียวครับ"ตอบไปใจหวิวๆ"แล้วน้องข้างหลังไปกี่คนค่ะ" "สองค่ะ"ได้คำตอบแล้วครับ

สองที่นั่งสุดท้าย ถูกจัดให้คนมีคู่ไปแล้ว(สองคนที่เข้าแถวต่อจากเราไปซะงั้น) ตกรถสิแบบนี้
ความหวังยังไม่หมดเมื่อคนขายบอกว่าเอาที่นอนคนขับรถไหม นั่งได้สองที่ สบายกว่าด้วย (ถ้าเป็นยามปกติ รถป.1

หรือ VIP ที่นอนคนขับนี่สบายไม่ใช่น้อย แต่นี่รถเสริมไม่เสี่ยงดีกว่า) "ไม่ครับ "คราวนี้ชัด 100% ตกรถแล้ว

ไงต่อดี
เดินวนไปวนมา..หารถต่อดีกว่าเผื่อมีรถเสริมอีก...(ไม่มีรถผ่านระนองแล้ว) ลองดูรถที่ไปชุมพรก็ได้ เด๋วค่อยต่อ

รถไปอีกที ก็ยังดีกว่านอนเช้าอยู่สายใต้ ได้รถเสริมสมใจ แต่ราคา 460 บาท
ถ้าใครไม่เคยนั่งรถเสริมช่วงเทศกาลขอบอกเลยว่าความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้ครับ เมื่อนนั่งรถ VIP- ป.1 คุณ

หวังว่าทุกคนจะไม่ปิดช่องแอร์ของตัวเองหมดเพราะมันหมายถึงว่าถ้าคุณเปิดช่องเพียงนิดเดียวแอร์ทั้งลดจะวิ่งมา

ออกที่นั่งคุณทันที และมันจะยะเยือกเกินบรรยาย
แต่เมื่อคุณนั่งรถเสริม(ป.2)..คุณจะเฝ้าคอยภาวนาว่า แอร์รถคันนี้จะมีพอให้ทุกคนได้ใช้หายใจและไม่ร้อนจน

ประสาทแดกกันทั้งรถ...

[Phoenix]

เช้านี้ที่ชุมพร..เจอมอร์ไซด์รับจ้างเรียกค่าบริการ 60 บาท กับการไปส่งเพียงระยะทางไม่ถึง 500 เมตร โอ้ช่างฉวย

โอกาสเอาเปรียบกันซะจริง...
จากชุมพรไประนอง ได้รถเที่ยวแรกของรุ่งกิจทัวร์ถึงระนองเจ็ดโมงนิดๆ ก็แวะเข้าอาบน้ำร้อนที่รักษะวารินดูอีกที 

30 กว่าสายเพราะพี่อ๊อนำรถกะบะมารับแต่ไม่เจอ ความผิดนี้อยู่ที่ผมเพราะไม่ได้บอกว่ามาคนเดียว(ธรรมดาพี่ก็

น่าจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง)
สรุปว่าผมต้องนั่งไปไปที่ร้านเอง เพราะพี่อ๊อดกลับไปแล้ว..ไม่เป็นไร เราก็สามารถไปเองได้...ก็จับรถ

สาย3(ระนอง-สะพานปลา) ก็เตรียมเอียงตัวหลบน้ำที่ชาวต่างชาติสาดเข้ามา ที่ระนองครึกครื้นด้วยชาวต่างชาติครับ

ส่วนใหญ่เหมารถออกมาเล่นสงกรานต์กันเลยทีเดียว

[Phoenix]

"ใช้ ว เป็นไหม"คำถามแรกที่เปลี่ยนการเดินทางครั้งนี้ของผม
"พอได้นิดหน่อย" "งั้นเด๋วไปไปใช้ 1 ตัว ไว้ได้ติดต่อกัน หลังจากนั้นทั้งวันก็ติดท้ายรถ มอร์ไซด์/กะบะ ไปกับเครือข่ายตาสับปะรดระนอง เล่นเอาแดดเผาซะดำ ก่อนจะไปนอนที่ศูนย์วิทยุชลแดนซะหนึ่งคืน

[Phoenix]

หลังจาก นั่งรถตากแดด จนดำเกรียม วันรุ่งขึ้นก็เดินทางไป กะเปอร์..
เป้าหมายเรก ตลาดกะเปอร์หาเสบียงก่อน แล้วก็ต่อด้วย วังมัจฉา

[Phoenix]

ระหว่าดูปลาก็ใช้ ว ติดต่อ ทีมกะเปอร์ ในที่สุดก็ติดต่อได้ กะเปอร์ 80
หลังจากคุยกันจนได้ความ ก็อาสาให้ผมซ้อนมอร์ไซด์ ไปส่งถึง อ่างเก็บน้ำบ้านหินขาว(คือรถสามารถเข้าได้แค่นั้น)
ทางจากนั้นเป็นทางใต่ภูเขา ต้องใช้ 4x4 หรือวิบาก ในการเดินทางครับ

[Phoenix]

หลังจากเดินตามทางได้ระมาณ 1 ชั่วโมง ก็มีรถจากตัวอำเภอเข้าหมู่บ้านผ่านมา
จอดรถถามว่าจะไปไหน.. พอบอกว่าจะไปขึ้นเขาพ่อตาโชงโดง ก็เล่นเค้างงกันใหญ่
"มาคนเดียวเหรอ" "คนเดียวครับ"เป็คำตอบที่เรียกความอึ้งได้เป็นคำรพสอง
เค้าบอกว่า ทางมันเดินยากนะไม่มีใครเค้าเดินคนเดียวกันหรอก แต่ผมยืนยันว่าผมเดินได้้ สอบถามข้อมูลมาแล้วมั่นใจว่าสามารถเดินได้..
เอ้าถ้าตั้งใจอย่างนั้นก็ขึ้นรถก่อน จากนี้ไม่บ้านหินกลม อีกหลายกิโล
ผมกล่าวขอบคุณแล้วกระโดดขึ้นไปเบียดกับคนอื่นๆ อยู่กลังกะบะ...
นั่งโยกหัวสั่นหัวคลอนไปตามทางจนถึงหมู่บ้าน เอ้ยก็ไกลจริงๆ ๆตามที่เค้าว่านะ

[Phoenix]

มาถึงบ้านหลังสุดท้าย ซึ่งเป็นบ้านเจ้าของรถกะบะที่ผมอาศัยเข้ามา...คุยกันจนได้ความว่า สง่า เป็นทีมงานของกลุ่มท่องเที่ยวต้นน้ำพะโต๊ะ  ซึ่งก็ถือว่าโชคดีเพราะผมเคยเดินป่าร่วมกับกลุ่มเจ้าหน้าที่ staff ล่องเก่งพะโต๊ะ มาหลายทริปตอนอยู่ระนอง
มาเจอคนที่ทำงานร่วมกับกลุ่มเดียวกัน คราวนีพอจะคุยกันได้ง่ายละ
ประเด็นก็คือสง่าเค้าเตือนผมว่า"ป่าใต้ไม่เหมือนป่าที่อื่นนะ ไม่มีคนเดินเดือนเดียวทางก็ปิด เทรลก็รกจนมองไม่รู้จักแล้ว.."
ใช่ครับที่สง่าบอกผมก็เหมือนกับที่ผมเคยบอกหลายๆ คนมาหลายๆ ครัง ผมเข้าใจดี...เพราะผมก็มีประสปการณ์การเดินป่าใต้มาพอสมควร
ก็เป็นอันว่า พอจะวางใจกันได้ระดับหนึ่ง  เพื่อให้ชัวร์กว่านั้นสง่าให้เบอร์ติดต่อกับผมไว้ และบอกว่าถ้ามีอะไรให้โทรมาถามได้
ผมก็สามสง่าในเรื่องจุดสังเกต เทคนิคการเดิน.. สง่าอธิบายจนผมมั่นใจว่าสามารถเอาตัวรอดได้ ก็เลย ขอตัวออกเดินทางเพราะอยากไปให้ถึงก่อนค่ำ

[Phoenix]

จุดสังเกตุและเทคนิคการเดินในการขึ้นยอดเขาพ่อตาโชงโดงจากบ้านหินกลมคือ
การเดิน ส่วนใหญ่จะวนซ้าย เพราะยอดเขาอยู่ในทิศทางที่อยู่ซ้ายมือของจุดเริ่มเดิน(ไร่ของสง่า)
การเดินตลอดทางไป ให้มุ่งซ้าย ขณะเดินทางขวามือจะสูงว่าตลอด(เดินไปตามไหล่เขา)
จุดสังเกตุ..ให้สังเกตุเชือกฟางที่จะมีผูกไว้เป็นระยะๆ

[Phoenix]

อาศัยสังเกตุตามที่สง่าบอกแม้จะ งงๆ บ้างเพราะเชือกฟาง ไม่ได้มีจุดต่อจุดให้เห็นตลอดเวลา บางช่วงก็หลายไป ช่วงใหญ่
แต่ในที่สุดก็ขึ้นถึงสันเขาตอนหนึ่ง  พอสบายใจขึ้นละ ต่อจากนี้ คงไม่ไกลเท่าไหร่(คิดเอาเองว่าน่าจะได้เกินครึ่งทางแล้ว)
หันมาเก็บภาพซะหน่อย

[Phoenix]

อีก 1 ชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึง หินสลัก "พอตาโชงโดง" รู้สึกได้เลยว่า ความสำเร็จของการเดินทางครั้งนี้ เกิน 80% แล้ว..เหลือแค่ไปที่ตั้งแค้มป์ นอนเก็บความสดชื่นสักคืน ค่อกลับไปเผชิญปัญหาอื่นๆ ต่อ

[Phoenix]

ถึงแล้ว จุดพักแรม..
มีธงด้วย...ลมแรงขนาดไหนดูเอาเองเลย อากาศเย็นสลายมาก
แบบนี้คืนนี้หนาวแน่

[Phoenix]

บ่ายสามกว่าๆ ใช้เวลาเดินทางรวม  2ชั่วโมงครึ่ง นิดๆ
เร็วกว่าเวลาที่คาดการไว้ครึ่งชั่วโมง เพราะไม่รู้ระยะทางและเป้าหมาย
มีเวลาเหลือ ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศซะก่อน

[Phoenix]

กิ่งก้านสาขาสายน้ำที่ลงสู่ทะเล