"เฮ้ย!.." สะดุ้งตื่นขึ้นมา ลืมตาในห้องพักที่เมือง Amiapura ทบทวนความทรงจำ คนที่เห็นในฝันเพียงแว๊บเดียว เป็นคนที่เราไม่ได้ติดต่อมานานหนักหนาแล้ว
เนื่องด้วยระยะหลังๆ ติดต่อไปก็ไม่ได้รับการตอบรับ ควานหานาฬิกาข้อมือที่จำได้ว่าก่อนนอนได้วางไว้ใต้หมอนพร้อมด้วยเอกสารประจำตัวและกระเป๋าตังค์ ดูเวลา 06:00 น. ถ้าเมืองไทยตอนนี้ก็ตีห้าพอดีสินะ ย่ำรุ่งอีกแล้ว เป็นอะไรบางหรือเปล่านะชักเป็นห่วงซะแล้วสิ..เหลืออีกสี่วันจะกลับเมืองไทย ตอนนี้ได้แต่เป็นห่วงไปก่อนละนะ
ก็ได้แต่หวังว่า อย่าได้มีอะไรเลวร้ายเลยนะ
